اعترافِ مو طلایی:)

راستش اینکه من ادمه تنوع طلبیم ،یعنی می پرستمش اصلا، ولی نمی دونم چرا ادرس و صفحه جدید وبلاگ اصلا حس تنوع طلبیمو قلقلکم نداد حتی، یعنی هی کم تر نوشتم و کمتر تا به حدی رسید که گفتم بیام صفحه خودم :)))

....   

از اون حسای نوشته نشده و حرف های گفته نشده بخوام بگم ،دُرس باید از دوهفته پیش بگم ، همون زمانی که تصمیمِ خودمو گرفتم و با خودم لج کردم که چی؟ که اینکه وقتی از دست چن نفر ناراحتی جمع کن برو جای دیگه که البته این کار مثله این میمونه که تو یه قرص بندازی بالا و تا اخر عمر دیگه راحت باشی !!! اونم فقط با یه قرص!! ولی کار من سخت تره ،مثه بیمارای فشار خونی میمونم که حتی تا مدتی از بیماریشون خبر نداشتن و حالا باید تا اخر عمر دارو مصرف کنن که نمیرن!!! چه بسا که اخرم زور فشار بیش تر از تلاش فرده و این قانون زندگیه !!! 

حالا این جانب موطلایی با دیوونگیه محض دارو خوردن تا اخر عمر و ترجیح میده و یه بی خیال میگه و صفحه قبلی و دوباره افتتاح میکنه :)

باشد که ایندگان نسل من از من قوی تر باشن :))) 

حرفای نگفته ام زیاده که باید بزنم و می زنم:))