من راهمو یه جایی گم کردم!

من از دونستن فلسفه تلقین ترس دارم چون حسای خوب زندگیم یه جورایی با تلقینه!!!

حالا اونی که فلسفشو خونده قطعا مثل من فکر نمیکنه و تلقین شاید فقط ناخوداگاه بتونه رو زندگیش تاثیر بذاره.

از اینکه مثلا این کار و اون کار ، این فضا و اون فضا بهم روحیه میده یه نظر توشون تلقین هست !

ترسام ، بعضی وقتا دوست داشتنام و کارام تو زندگی یه نظر تلقین و دارن!!

اینکه گوشامو میگیرم و میگم بی خیال ،قاطیش تلقینم هست!!

حتی تو جمع قرار گرفتنم تلقین باهاش هست و هست!!

می خوام بگم تف به جرئتم که اصلا بهم اجازه بعضی تجربه های خاصو نمیده!!خاص تعریفش واسه خودمه !!!

تا این جای کار تا این سن احساسم میگه یه راه و بد اشتباه رفتم که تقصیر همین تلقینه بوده!!